Rood is lang mijn lievelingskleur geweest.

De herinneringen gaan terug tot de eind jaren vijftig/begin jaren zestig: ooit bestond er een foto van mij staand op een bruggetje in het Amsterdamse bos gekleed in mijn favoriete rode winterjasje (een jongens versie van Roodkapje). Helaas is die verloren gegaan.

Uit dezelfde tijd: van stukjes triplex had mijn opa (klik op de laarzen voor het verhaal over hem) een primitief puzzel gemaakt. Kleine driehoeken, vierkanten en rechthoeken. Allen in bonte kleuren geschilderd. Mijn favorieten waren de driehoekjes: een mix van cadmium met kraplak, de kleur van geronnen bloed. De neiging om ze in mijn mond te stoppen was zeer groot.

De mode in mijn adolescente periode was spijkerbroekenblauw, oranje en donkerbruin. Rood was het niet echt. Toch heb ik donkerrode Mexicaanse laarzen, suède - en leren schoenen gedragen. Daar was moed voor nodig.

Na de academietijd bestond mijn palet vooral uit het rood-groene kleurengamma. Het is het korte schema, rondom blauw zijn er veel meer schakeringen.

Van de eerste vakantiereis naar Italië, om te zien waar ik met mijn studiebeurs zou leven, herinner me het schitterende rood van de pij van kardinaal Guido Bentivoglio in het Pitti museum te Florence (klik op de kardinaal voor de tekst over mijn leven in Italië).

Ik heb de kardinaal lang op de muren van mijn verschillende ateliers geplakt.

En dan was er de ontdekking van het portret van paus Innocenzo X in het Doria Pamphilj…

Hier moet ik een zijsprong maken. Toen ik voor de eerste maal het kamertje waar het portret 'leeft' betrad, werd ik er uitgeblazen. Alles sprong op rood. Het portret heeft een voorzichtige benadering nodig, het is onverbiddelijk, angstaanjagend.

Jaren later heb ik dankzij Anna (klik hier voor blog) en Francesca Sinagra (de conservatrice van het museum, een bloedmooie vrouw) het genoegen mogen smaken het buiten museum-uren te zien.

Terug naar mijn palet. Ik kon met moeite blauw integreren.

Was dat vanwege mijn fixatie met Francis Bacon en Rembrandt? Goed voorbeeld doet volgen. Bij Bacon (what’s in a name) spat veel bloed in het rond en Rembrandt heeft blauw zeer spaarzaam gebruikt.

Is een reden voor het door Rembrandt weinig gebruikte blauw dat in zijn tijd het lapis lazuli uiterst kostbaar was? Op hoge leeftijd was hij bijna altijd platzak.

Ik heb lang geschilderd met de ‘Amsterdam’ Talens olieverf. Dat is studiekwaliteit verf. Op een dag heb ik me verwend met een GIGA TUBE CADMIUM ROOD van het toen nog kwaliteitsmerk Lefranc-Bourgeois. Het veroorzaakte een aardbeving. Het overschreeuwde alles! Een laatste explosie van die aankoop was op het doek 'New York Life Red'.

Rood, rood en meer rood: Ik lijmde een knalrode formica plaat op mijn eettafel, daarna leken de muren lichtroze door de reflectie van het licht op de tafel.

Een biefstuk moet 'rare' zijn en het liefst met een glas Barolo erbij geserveerd.

Dit meubel heb ik gemaakt om aan te werken.

Mijn 'rokje' op de bruiloft van Nicole en Brian.

Zo kan ik nog wel even doorgaan...

Rood is de kleur van passie en ware liefde. Wat zegt dit over mij?

Nog enige afbeeldingen met lekker rood…

Ik moest aan dit alles denken nadat ik Flower 018 had veranderd.

voor een bijpassend muziekje klik hier.

Barcelona, 12 juni 2020.