Pas zag ik weer eens ‘While My Guitar Gently Weeps’ met onder meer Prince op Youtube en moest denken aan de zomervakantie in 1983.
Met een stel vrienden waren we in Puglia. We logeerden op een paardenboerderij. Er werden renpaarden die voor een sulky hollen gefokt.
We sliepen in een bijgebouw op de verdieping boven de boeren die het land beheerden.
Wij waren de ‘intellectuelen’ uit het noorden en werden met de nodige egards door de eigenaren behandeld.
 
 

horse 001, olieverf op doek, 2017.
(klik op de afbeelding om naar het schilderij op de site te gaan).

 
We werden rondgeleid door de stallen, zagen de schitterende paarden.
Ergens achteraf op het terrein stond een mottig paard in een hoop modder met hier en daar een grasspriet aan een paal. Het was een lelijk paard, een te grote kop en een vormeloos lichaam. Wat deed dat daar?
Ik vroeg ernaar en kreeg prompt medelijden:
 
Als een merrie gedekt moet worden, wil ze in de regel niet meteen. Ze kan dan hard naar achteren schoppen en dat kan de hengst een poot kosten.
Zo’n hengst is ongeveer even veel waard als een middenklas auto… De eigenaren wilden niet het risico lopen met een niet bruikbaar paard opgescheept te blijven zitten.
 
De methode was als volgt: de mottige hengst werd gebruikt om de merrie klaar te krijgen voor de dekking. Dan sleurden ze het arme beest weg en kwam de dekhengst om de klus te klaren. Dit mottige beest heeft dus zijn hele leven als opwarmertje gediend en nooit de daad bij het woord mogen voegen… wat een leven…
 
Waarom ik er aan denken moest tijdens het zien van ‘While My Guitar Gently Weeps’?
Zowel in deze versie (klik op 'versie' om de video te zien) als in de versie van het ‘Concert for George’ wordt de eerste solo gespeeld door een gitarist met een pet op. De grote solo is echter voor Eric Clapton of Prince…
In de aankondiging valt hij onder ‘others’ naast de genoemde beroemheden. Geen idee wie deze man is. Ook een geval van ‘opwarmer’.
Ik hoop dat hij gelukkig getrouwd is…
 

Barcelona, 29 oktober, 2020.