Eens kijken of deze Phenix uit zijn as zal herrijzen... Een nieuw begin in een vertrouwde omgeving.
Terug in Barcelona.
Twee en een half jaar in Nederland; wat heeft het opgeleverd, hoe was het?
Het voelde als een paradijs. Ik heb prachtige opdrachten gehad.

In de loop der jaren ben ik steeds meer verslaafd geraakt aan schilderen en heb ik het grootste deel van mijn tijd achter de ezel doorgebracht. Daarom zie ik niet veel mensen.
En na twintig jaar in het buitenland was ik nog weinig aanwezig in de systemen van mensen.
Bovendien is het maken van een afspraak in Nederland wat ingewikkeld. Was ik maar wat vaker de deur uitgegaan… Ik zag bijna niemand.
En ik ontdekte dat ik voor veel Nederlanders leuker ben als ik ver weg woon.

Ik ben mijn huisbaas eeuwig dankbaar. Bijna alles is dankzij hem tot stand gekomen. Naast hem heb ik een aantal nieuwe, hele aardige mensen leren kennen. En ik zag mijn familie meer, wat een winst is!

Op een bijzondere manier kwam ik een nieuw/oud onderwerp tegen: de vulkaan.
Ik had een opdracht en had het geluk Stromboli te hebben bezocht (ook al was het lang geleden). Bij volle maan keek ik in de werkende krater. Het is me altijd bijgebleven. Onvergetelijk. De herinnering hielp.

Vulkaan 001, 150 x 200 cm, 2022.

Na de opdracht zijn er vier nieuwe gemaakt.

Vulkaan 002, 003, 004 en 005.

Ik heb ook een stadsgezicht geschilderd! Mijn eerste echte stadsgezicht.
Ik beschouw schilderen niet alleen als een passie maar ook als een ambacht. Het moest dus mogelijk zijn.
Ik bewonder schilders als Goya. De ziel van een mens blootleggen in een portret maar ook kunnen omgaan met een stilleven, een landschap of wat dan ook.

Haagse Skyline, 120 x 200 cm, 2022.

Dit schilderij toont het gebouw waarin het bekendste stadsgezicht van Nederland zich bevindt. Onlangs zag ik het in het Rijksmuseum, twee keer de onvergetelijke tentoonstelling van Vermeer bezocht.

Ik schilderde veel bloemen, ook van groot formaat.

Er waren portretopdrachten. Eén bleef in Utrecht, één in Amsterdam, één vertrok naar Parijs en één hangt in Finland en Barcelona. Deze allemaal naast dat van mijn dochter…

'Fiesta 1' en 'Fiesta 2' (ik kon Spanje niet echt vergeten) kwamen tot voltooiing, evenals 'Splash' (naar Oslo), 'Laughter' en mijn 'Requiem for Mauro'.

Natuurlijk heb ik in mijn schetsboeken gekrabbeld…hier is een kleine selectie….

Een paar stieren in gouache bezochten de studio, terwijl er covid rondhing...

Nu ben ik terug in Barcelona… we zullen zien. Eén persoon moet ik heel, heel, heel erg bedanken. Ik moest mijn Nederlandse paradijs verlaten en dat hoorde Rosa via Gala. Aanvankelijk wilde ik verdwijnen in de provincie (waar dan ook: Nederland, Italië of Spanje. Kluizenaar worden; een nieuwe levensfase ingaan. Het solitaire leven schrikt me niet meer af, integendeel), maar het is dan toch terug naar Barcelona geworden...
Ik ben geboren op de zevende van de zevende maand om ongeveer zeven uur 's morgens...

Er is een geweldige markt in de buurt, het bos is om de hoek evenals mijn Gala, het weer is aangenaam en straks heb ik een heerlijk atelier achter in de tuin.

Barcelona, 9 mei, 2023.