HET IS VIER UUR IN DE NACHT

Het is vier uur in de nacht en de slaap wil maar niet komen. Dan maar uit bed en achter de computer om mezelf naar slaperigheid te loodsen.

Het bed…

Ooit heeft een reislustig stel voor hun trouwen aan de gasten gevraagd de mooiste plek op aarde te beschrijven. Misschien om de vakantie bestemmingen voor de volgende dertig jaar te hebben. Mijn verhaal zal niet veel hebben geholpen. Dit was mijn tekst:

'DE MOOISTE PLEK OP AARDE.

Het ligt er maar net aan in wat voor bui ik ben.

Een hele mooie plek was Sâo Miguel (eiland van de Azoren). Maar ja, daar was ik ook met een heel mooi iemand. Ik zag alles door een roze bril. En dan is het altijd meegenomen, dat je op een eiland zit. Ze kon niet weglopen...

Stromboli, ook een eiland, maar misschien beter, want een levende vulkaan. Je bent je des te meer van de schoonheid van de plek bewust. Je moet wel. Elke dag kan de laatste zijn, dat je de zon bij Strombolicchio op kunt zien komen. Genieten is een dagelijkse plicht.

Barcelona? Nee natuurlijk. Daar woon ik en dan zie je zo duidelijk de minpunten en de sleur (de vuilnis buiten zetten, de hond uitlaten, de afwas doen, nieuwe veters kopen voor oude schoenen, bij de buren klagen over herrie).

De mooiste plek op aarde is misschien de plek waar je nog niet geweest bent, nooit zal komen of een plek die gedroomd is.

Atalantis! Daar zul je er nooit achter hoeven komen dat het warme water onder de douche op begint te raken, terwijl je hoofd nog vol shampoo is. Maar...

Ik kies voor het bed als mooiste plek op aarde.

Wat daar allemaal niet te beleven valt. In goed gezelschap of met een kruiswoordraadsel; wat je maar wilt en als je je ogen sluit, kunnen je de meest ongelooflijke gebeurtenissen overkomen.

Zo kwam ik onlangs midden in de nacht mijn goede vriend Jan tegen, gekleed in een zwart leren soulbroek met zilveren sterren onderaan zijn wijde pijpen geborduurd. Hij droeg een wild gekleurd fluwelen hemd en vertelde me dat Wanda Werner een sloerie was. Dit alles in een P-café te Amsterdam. Tijd bestaat niet, verleden kan gelardeerd worden met personen uit het heden. Alles kan gerangschikt naar welke wens dan ook.

Voordeel aan het bed is ook nog eens dat, als het je eigen bed is, het nooit volgeboekt of nooit te vol geboekt kan zijn. Je bent de baas.

De reis erheen kan gaan langs een bord spaghetti alle vongole, een portie frietjes of een babi pangang. Daar valt altijd wel een mouw aan te passen en het hoeft niet veel te kosten.

Nog een laatste tip: verveelt het, gooi dan een hand spijkers tussen de lakens...

Post scriptum: ik lever geen foto bij, de lakens zijn nogal vies en bovendien; een gedroomd bed is dubbelop zo lekker.'

Dat was voor de tekst voor de bruiloft. Dat heb ik opgeschreven, maar ik ben nog steeds klaarwakker. We moeten verder.

Kijk ik over de rand van het bed, dan staat het bed in mijn droomstad: Venetië.

Een zeer belangrijke eigenschap van Venetië is, dat je de stad kunt zien als een Atlantis is spé. De eindigheid der dingen geeft ze een extra waarde. Genieten is ook hier een gebod. Zie Stromboli, maar dan natter.

Ooit hoop ik een keer ’s nachts met een gondel door de stille grachtjes te worden gevaren. Achterop (ik kan haar niet zien) staat een prachtige gondelierster. Een vrouw die zacht voor zich uit neuriet. Ze brengt me naar haar paleis en deelt het hemelbed met me.

Het wordt tijd om te kijken of mijn droomprinces al in het bed ligt te wachten.

Ik neem dit transportmiddel om er te komen (klik op het woord om te weten welk)...

Barcelona, 2015.